Yalniz Muhalif

Kahramanlar aldı etrafımızı; ne yapsak nafile, kurtaracaklar bizi. Nohutu, fasulyeyi, buğdayı, eti, sütü, samanı ithal eden memleketimizde kıtlığı asla çekilmeyen şey: Kahraman. Her kahvehane masasında, her sokak ortasında, her camii avlusunda, her bit pazarında bir kaçına rastlamak işten bile değil. Kös vuruyorlar, dombıra çalıyorlar, kefenle geziyorlar, hançerle soydukları portakalı başuçlarına koyup kendi kurdukları yalanlara kendileri inanıyorlar, yalın kılıç oturuyorlar televizyonun karşısına, gözleri girdap gibi dönüyor.  Kah Rusya steplerinin hayalini görüyorlar, kah Tuna'dan atlarına su içiriyorlar, kah Şam'da namaz kılıyorlar... Mekke'ye, Medine'ye, Bağdat'a , Kahire'ye plaka dağıtıyorlar. Kudüs'ü fethediyorlar altı ayda bir, bağıra-çağıra.. Bir çırpıda bozuyorlar ne oyun oynanıyorsa üstümüze. İktidar vuvuzelasını dinleyip çözüyorlar bütün inceliklerini dünya siyasetinin, ne kadar şer güç varsa hepsini hallaç pamuğu gibi atıyorlar.

 İkinci Dünya Savaşı, 1945 senesinde Nazi Almanyası'nın kesin yenilgisiyle neticelenince Almanya toprakları, Hitler'e karşı birlikte mücadele eden ABD, İngiltere, Fransa ve Sovyet Rusya'nın hakimiyeti altına girmiştir. Berlin Duvarı 1949 yılında ABD, İngiltere ve Fransa hakimiyetindeki Batı Almanya topraklarında, başkenti Bonn olan Almanya Federal Cumhuriyeti kurulmuştur. Sovyet Rusya hakimiyetinde bulunan Doğu Almanya'da ise sosyalist bir devlet olan Almanya Demokratik Cumhuriyeti kurulmuştur. Doğu Almanya vatandaşlarının Batı'ya kaçmasını engellemek için Almanya Demokratik Cumhuriyeti tarafından 1961 yılında 46 km uzunluğundaki Berlin Duvarı inşaa edilerek Berlin ikiye bölünmüştür. Bu duvarı aşarak refah ve özgürlüklerin üst seviyede olduğu  Batı tarafına geçmek isteyen bir çok Doğu Almanya vatandaşı, ya öldürülmüş ya da yakalanarak hapsedilmiştir. Sovyet Rusya'nın dağılma sürecine girdiği 1989 yılında, bölünmüş Almanya'nın sembolü haline g

Çöle döndü dünyamız. Kum fırtınaları içinde sefilce yaşıyoruz. Boğulmamak için vahalar kurmalıyız. Saklamalıyız gözlerimizin ferini, ümidimiz tükenmemeli. Mukaddesler sütümüze emanet.  İyiliği çoğaltmalıyız; kötülüğü bir hışımla boğmak mümkün değil. İyiliği öğretmeliyiz insan kardeşlerimize, iyiliği yüceltmeliyiz; aklımızdan çıkmamalı Aytmatov'un söyledikleri: " İyilik yola düşen, yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen de ele geçen bir şey değildir. İnsan iyiliği ancak başka bir insandan öğrenir ." Vazgeçmemeliyiz insan kalmaktan. Eğmiyoruz boynumuzu zorbalara diye kırbaçlar şaklatsalar tepemizde, parmaklıklar kapatsalar üzerimize ve bazımıza menzili görünse de gurbetin, dimdik durmalıyız tebessümle. Behey, ne muhteşemdir bazen gülümsemek, samimiyetle.  Mütevazıdır bütün ölümler; kralınki de köleninki de. Biz mütevazı yaşamalıyız. Ve konuşmaktan çok dinlemeliyiz. Lakin hak geldi mi bir kere dilimize, haykırmalıyız onu; homurdanmak yaraşmaz şerefimize.