ADAMIN ÜMİDİ

Vaktiyle bir şiir yazmıştım; gençliğinde şiir yazmayan, en azından şiir yazdığını zannetmeyen kimse yoktur handiyse. Karaladıklarımdan birini paylaşayım istedim ben de. ADAMIN ÜMİDİ Tren, istasyona vardı. Adam, bismillah, diyerek Sağ ayağını attı önce Ümitle, bindi trene. Tren gitti, nereye, bilinmez. Tren durdu, nerede, bilinmez. Adam, Sağ ayağını attı önce, Bismillah, diyerek İndi trenden. Çalındı düdük, Trenin kapısı hızla kapandı. Adamın ümidi, Trende kaldı. Yalnız Muhalif NOT: Bu blogdaki yazıları takip etmek için yukarıdaki 'abonieren' butonuna basmanız, e-mailinizi vermeniz ve e-mail adresinize gelecek onay linkini tıklamanız yeterli olacaktır.