ADAMIN ÜMİDİ

Vaktiyle bir şiir yazmıştım; gençliğinde şiir yazmayan, en azından şiir yazdığını zannetmeyen kimse yoktur handiyse.

Karaladıklarımdan birini paylaşayım istedim ben de.



ADAMIN ÜMİDİ

Tren, istasyona vardı.
Adam, bismillah, diyerek
Sağ ayağını attı önce
Ümitle, bindi trene.

Tren gitti, nereye, bilinmez.
Tren durdu, nerede, bilinmez.

Adam,
Sağ ayağını attı önce,
Bismillah, diyerek
İndi trenden.

Çalındı düdük,
Trenin kapısı hızla kapandı.

Adamın ümidi,
Trende kaldı.

Yalnız Muhalif


NOT:

Bu blogdaki yazıları takip etmek için yukarıdaki 'abonieren' butonuna basmanız, e-mailinizi vermeniz ve e-mail adresinize gelecek onay linkini tıklamanız yeterli olacaktır.